Willem-Jan Markerink
2012-11-14 18:24:10 UTC
In landen als Denemarken, Noorwegen en het Verenigd Koninkrijk die begin
jaren dertig de gouden standaard hadden losgelaten, kwam de productie in
de bedrijven weer op gang en verbeterde de economische situatie
langzaam. De Nederlandse overheid echter wilde aan de gouden standaard
vasthouden en mede daardoor was ze gedwongen de ene
bezuinigingsmaatregel na de andere te nemen. Dat gebeurde ook met de
steunuitkeringen voor werklozen die per 1 juli 1934 met ongeveer 10
procent gekort werden.
Op woensdagavond 4 juli 1934 vond er in het gebouw De Harmonie aan de
Rozengracht (nr. 207-213) in de Jordaan een bijeenkomst plaats tegen de
steunverlaging. De protestvergadering was georganiseerd door het
Werklozen Strijd Comité, een organisatie van de Communistische Partij
Holland (CPH). Op dezelfde avond zou de Nationaal-Socialistische
Beweging (NSB) een bijeenkomst houden in de Indische Buurt, maar die
werd afgelast vanwege het overlijden van prins Hendrik. Tegenstanders
van de NSB die opgeroepen waren om tegen de NSB-bijeenkomst te
protesteren, begonnen vervolgens een demonstratie tegen de
steunverlaging. In de Jordaan gingen bezoekers van de protestvergadering
in De Harmonie na afloop de straat op en ook dit mondde uit in een
demonstratie. Zowel in de Indische Buurt als in de Jordaan werden de
betogers daarbij tegengehouden door de politie. Dit leidde tot felle
gevechten waarbij de politie met stenen en dakpannen werd bekogeld. De
straatverlichting werd vernield; van de kant van de politie werd met
scherp geschoten.
De volgende dag, donderdag 5 juli, heerste er een oorlogstoestand in de
Jordaan. Bewoners braken straten open, wierpen primitieve barricades op
en trachtten bruggen in brand te steken. Als een lopend vuurtje sloeg
het oproer over naar andere arbeidersbuurten in de stad. Omdat de
Amsterdamse politie er niet in slaagde het oproer te beteugelen, riep
het stadsbestuur de hulp in van het leger. Korps Politietroepen en
Marechaussee werden ingezet om de politie bij te staan. Die
donderdagmiddag viel de eerste dode, op vrijdag en zondag zouden er nog
vier volgen.
Het optreden van politie en leger was keihard. Er werden gepantserde
voertuigen ingezet en wanneer open ramen vanwaaruit voorwerpen gegooid
konden worden, na een waarschuwing niet snel werden gesloten, werd er
gericht gevuurd.
NB: taxichauffeurs in Beijing moesten de afgelopen week/weken hun ruitenjaren dertig de gouden standaard hadden losgelaten, kwam de productie in
de bedrijven weer op gang en verbeterde de economische situatie
langzaam. De Nederlandse overheid echter wilde aan de gouden standaard
vasthouden en mede daardoor was ze gedwongen de ene
bezuinigingsmaatregel na de andere te nemen. Dat gebeurde ook met de
steunuitkeringen voor werklozen die per 1 juli 1934 met ongeveer 10
procent gekort werden.
Op woensdagavond 4 juli 1934 vond er in het gebouw De Harmonie aan de
Rozengracht (nr. 207-213) in de Jordaan een bijeenkomst plaats tegen de
steunverlaging. De protestvergadering was georganiseerd door het
Werklozen Strijd Comité, een organisatie van de Communistische Partij
Holland (CPH). Op dezelfde avond zou de Nationaal-Socialistische
Beweging (NSB) een bijeenkomst houden in de Indische Buurt, maar die
werd afgelast vanwege het overlijden van prins Hendrik. Tegenstanders
van de NSB die opgeroepen waren om tegen de NSB-bijeenkomst te
protesteren, begonnen vervolgens een demonstratie tegen de
steunverlaging. In de Jordaan gingen bezoekers van de protestvergadering
in De Harmonie na afloop de straat op en ook dit mondde uit in een
demonstratie. Zowel in de Indische Buurt als in de Jordaan werden de
betogers daarbij tegengehouden door de politie. Dit leidde tot felle
gevechten waarbij de politie met stenen en dakpannen werd bekogeld. De
straatverlichting werd vernield; van de kant van de politie werd met
scherp geschoten.
De volgende dag, donderdag 5 juli, heerste er een oorlogstoestand in de
Jordaan. Bewoners braken straten open, wierpen primitieve barricades op
en trachtten bruggen in brand te steken. Als een lopend vuurtje sloeg
het oproer over naar andere arbeidersbuurten in de stad. Omdat de
Amsterdamse politie er niet in slaagde het oproer te beteugelen, riep
het stadsbestuur de hulp in van het leger. Korps Politietroepen en
Marechaussee werden ingezet om de politie bij te staan. Die
donderdagmiddag viel de eerste dode, op vrijdag en zondag zouden er nog
vier volgen.
Het optreden van politie en leger was keihard. Er werden gepantserde
voertuigen ingezet en wanneer open ramen vanwaaruit voorwerpen gegooid
konden worden, na een waarschuwing niet snel werden gesloten, werd er
gericht gevuurd.
'immobiliseren', elektrisch *en* mechanisch, op straffe van intrekken
vergunning, met massale controles.
Ter voorkoming van....
....subversieve flyer-acties, tijdens het Partei-Kongres....:))
Enfin, wat dat betreft is de wereld er dan toch nog wel heel wat op vooruit
gegaan....
Enkele dagen lang voerde generaal J.J.G. baron van
Voorst tot Voorst het bevel over de militaire troepen. Op zaterdag 7
juli bracht minister-president Hendrik Colijn een bezoek aan het
Amsterdamse stadhuis; hij gelastte een (nog) harder optreden van de
politie en het leger. Zaterdagmiddag werden de persen van de
communistische krant De Tribune onklaar gemaakt en werd de oplage van de
krant in beslag genomen. Toen was al duidelijk dat het oproer niet lang
meer zou duren, de tol die betaald moest worden in de vorm van doden,
zwaargewonden en talloze arrestaties was te hoog. Op maandag 9 juli was
het oproer zo goed als voorbij. Volgens het verslag van hoofdcommissaris
Versteeg uit november 1934 vielen er vijf doden en 56 zwaargewonden,
onder wie acht politieagenten en één marechaussee. Bij ongeregeldheden
in dezelfde periode in Rotterdam viel er op 10 juli één dode.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Jordaanoproer
Toen kon de regering de gouden standaard niet los laten.
Nu kan de regering de euro niet los laten.
De fouten van toen maakt de regering weer.
--Voorst tot Voorst het bevel over de militaire troepen. Op zaterdag 7
juli bracht minister-president Hendrik Colijn een bezoek aan het
Amsterdamse stadhuis; hij gelastte een (nog) harder optreden van de
politie en het leger. Zaterdagmiddag werden de persen van de
communistische krant De Tribune onklaar gemaakt en werd de oplage van de
krant in beslag genomen. Toen was al duidelijk dat het oproer niet lang
meer zou duren, de tol die betaald moest worden in de vorm van doden,
zwaargewonden en talloze arrestaties was te hoog. Op maandag 9 juli was
het oproer zo goed als voorbij. Volgens het verslag van hoofdcommissaris
Versteeg uit november 1934 vielen er vijf doden en 56 zwaargewonden,
onder wie acht politieagenten en één marechaussee. Bij ongeregeldheden
in dezelfde periode in Rotterdam viel er op 10 juli één dode.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Jordaanoproer
Toen kon de regering de gouden standaard niet los laten.
Nu kan de regering de euro niet los laten.
De fouten van toen maakt de regering weer.
Bye,
Willem-Jan Markerink
The desire to understand
is sometimes far less intelligent than
the inability to understand
<***@a1.nl>
[note: 'a-one' & 'en-el'!]